-
CZĘŚĆ TEORETYCZNO-PRAKTYCZNA
12-
Wykład1.1
-
Wykład1.2
-
Wykład1.3
-
Wykład1.4
-
Wykład1.5
-
Wykład1.6
-
Wykład1.7
-
Wykład1.8
-
Wykład1.9
-
Wykład1.10
-
Wykład1.11
-
Wykład1.12
-
-
CZĘŚĆ PRAKTYCZNA
3-
Wykład2.1
-
Wykład2.2
-
Wykład2.3
-
This content is protected, please login and enroll course to view this content!
Average Rating
5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%
Witam. Mam pytanie odnośnie końcowej części filmiku. Jak wytłumaczyć fakt, że w szeregu elektrochemicznym – im bardziej ujemny potencjał ma metal, tym jest mocniejszym/ lepszym reduktorem, a z kolei im bardziej dodatni potencjał, tym mocniejszym/ lepszym utleniaczem ?
Czy po prostu nie zaprzątać sobie tym głowy i zapamiętać regułę, którą podałem powyżej?
Dziękuję z góry za odpowiedź.
W przypadku metali o bardzo niskim potencjale, mamy do czynienia z metalami aktywnymi, które mają niskie elektroujemności i które podążają do oktetu w lewą stronę, a że brakuje im 1 elektron lub 2, to bardzo łatwo je oddawają w reakcjach redox ulegając utlenieniu (pełniąc funkcję reduktora). Z kolei metale o wysokim potencjale (metale szlachetne i półszlachetne) lubią się redukować, a nie lubią się utleniać. Tutaj trudno doszukać się powiązania ze stanem elektronów walencyjnych. Można jednak sobie pamiętać, że metale szlachetne są drogie, bo jest ich mało i są bardzo trwałe – nie ulegają utlenieniu, bo lubią się redukować.
Dziękuję za pomoc .Teraz już wszystko jest jasne i chemicznie zrozumiałe.